‘Ik kan heel hard lachen als ik een grap bedenk’

Ooit boetseerde Annelouise Verboon aan de arm van Arnold Schwarzenegger. Ze werkte destijds mee aan de special effects voor de blockbuster Eraser. Eerder verzorgde ze make-up, kleding en effecten in binnen- en buitenland. Voor kunstenaars als Erwin Olaf, Inez van Lansweerde en Vinoodh Matadin (‘Die vrouwen die in de wc van de Roxy hingen met doorgesneden nekken’) bijvoorbeeld, maar ook voor films als Con Air en tv-programma’s als The Tracey Ullman show. Maar ze werkte veel met giftige stoffen en wilde ander werk. Omdat ze dol is op verhalen, liet ze zich in Hollywood omscholen tot schrijver. In Nederland startte ze onder andere de regiosoap Nachtegaal en zonen op, schreef ze voor Voetbalvrouwen en De Ludwigs en leverde ze scenario’s voor de films Toscaanse bruiloft, Onze jongens, 100% Coco en recent Verliefd op Cuba.

Schrijft u momenteel aan iets?
Deze zomer komt 100% Coco New York uit en ik schrijf nu blauwtjes voor Onze jongens Miami. Verder heb ik afspraken over twee speelfilms voor de komende anderhalf jaar, die ben ik op dit moment ook aan het opzetten, maar het is een beetje vroeg om daar de namen van te noemen denk ik.
 
Is schrijven uw hoofdberoep?
Nu wel. Maar er is een periode geweest waarin ik ook als kok werkte voor een cateraar. Dat was fijn, want in die tijd was ik afhankelijker van toewijzingen van het Filmfonds of beslissingen van dramaturgen. Afwijzing na afwijzing natuurlijk. En dus wist ik gewoon heel vaak niet of ik genoeg geld zou hebben omdat het niet duidelijk was of dingen doorgingen. Twee of drie dagen koken erbij gaf me een basisinkomen, dat gaf rust. En het leuke van koken is dat het meteen klaar is, ook fijn tegenover het schrijfproces, dat maanden of zelfs jaren kan duren.
 
Wordt u gelukkig van schrijven?
Hahaha. Oh. Ja, soms heel erg. Ik kan echt heel hard om mezelf lachen als ik een grap bedenk (die dan heel vaak niet in de film terecht komt, maar dan heeft de grap in ieder geval mijzelf als publiek gehad), maar soms ook niet. Ik kan slecht plannen dus de hoeveelheid nachten dat ik tegen de klok heb zitten schrijven om iets in te leveren zijn ontelbaar. En soms kom je er gewoon even helemaal niet uit. Dan vind ik alles wat ik bedenk stom en vraag me af of iemand zit te wachten op wat ik schrijf. Vooral na nare kritiek is het echt lastig opstarten soms. En die heb ik uitgebreid mogen ontvangen. Als het is om het verhaal beter te maken vind ik dat niet zo erg, maar recensies kunnen wel pijn doen. Iemand schreef ooit: “Annelou Verboon houdt duidelijk zowel niet van mannen als van vrouwen”. Zoiets maakt me niet per se erg gelukkig.
 
Voor welke film bent u onlangs naar de bioscoop gegaan?
Ohoh. Ik ga tegenwoordig bijna nooit meer, vroeger soms 3x per dag. De laatste film die ik in de bioscoop zag was Bohemian Rhapsody.
 
Wat is het laatste toneelstuk dat u heeft gezien?
‘Clybourne Park’, een voorstelling over racisme, met de veranderingen van een woonwijk als spiegel van de veranderingen in de maatschappij. Ik ga niet zo vaak naar het theater, behalve naar cabaret, dus ik vind het moeilijk om theaterstukken te beoordelen. Maar ik heb een leuke avond gehad.
 
Weet u wat er momenteel aan Nederlands drama op televisie is te zien?
Ik kijk bijna geen tv. Ook weinig Netflix enzo. Mijn jongste zoon vond Soof, de serie heel erg leuk en die heb ik met hem gekeken. En ik ben nu toevallig begonnen aan Morten. Maar om nou te zeggen dat ik een beeld heb is misschien wat overdreven. Dat heeft er denk ik ook mee te maken dat ik op dit moment zelf vooral film schrijf, in periodes dat ik meer tv schrijf kijk ik ook meer tv.
 
Heeft u behalve schrijven nog andere bronnen van inkomsten?
Nee.
 
Welke film had u willen schrijven?
The Age of Innocence is het mooiste liefdesverhaal dat ik ken. De film is een prachtige adaptatie van het boek.
 
Wat is uw sterkste punt als schrijver?
Ik weet niet zo goed hoe ik daar antwoord op moet geven. Scenario’s zijn een soort blauwdruk voor de film, maar de echte film maak je met z’n allen. Ik denk dat het sterkste punt van mij als scenarist is dat ik me ervan bewust ben dat een film een product is dat je met z’n allen maakt en dat het scenario niet het eindproduct is.
 
Wat moet u als schrijver nog leren?
Ik weet niet of het per se ‘leren’ is of meer ‘willen’, maar ik zou ooit nog weleens een heel persoonlijk verhaal over mijn familie willen schrijven. Durven om je eigen verhaal te vertellen en daar tijd voor vrijmaken wil ik wel graag leren. Als ik later groot ben.
 
Van wie heeft u het vak geleerd?
Ik heb zes jaar in Amerika gewoond en studeerde daar schrijven op de UCLA. De leraren daar zijn allemaal werkende schrijvers in Hollywood en hebben heel verschillende stijlen van werken. Dat is geweldig omdat je zoveel verschillende invalshoeken krijgt. Eén leraar zei in les 1: Als je ooit een keer een script verkoopt voor veel geld moet je zo snel mogelijk een appartementencomplex kopen om te verhuren, want dan heb je altijd een inkomen en zit je niet meer voortdurend in de stress. Een andere schreef enorme B-films en gebruikte ons als testlezers. Dat lijkt ijdel, maar het is ook heel kwetsbaar om te laten zien waar je zelf mee worstelt. De combinatie van al die verschillende mensen was te gek.
 
Maar uiteindelijk heb ik het meeste geleerd doordat Johan Nijenhuis me constant voor de leeuwen gooide. Ik moest een tv-serie opzetten en leiden voordat ik ooit aan een tv-serie gewerkt had. Je daar doorheen bluffen en worstelen en het gedaan krijgen, dat is het meest leerzame wat ik ooit gedaan heb.
 
Aan wie moet de Annelouise Verboon schrijfbokaal worden uitgereikt?
Aan alle schrijvers die niemand kent. Er zijn zoveel scenaristen die voor heel veel series schrijven, aflevering na aflevering, waar ontzettend veel mensen naar kijken. Niet de glossy series, maar kinderseries, soaps. Geen dingen waar je tegen je collega’s over op kunt scheppen, maar dingen die wel degelijk heel goed in elkaar zitten. Dat zijn vaak hele kundige, slimme mensen die niet op de voorgrond treden. Van mij mogen die allemaal een bokaal.
 
Wilt u nog iets kwijt?
Nee joh, ik luister al de hele dag naar mijn eigen gedachten. Ik zou liever jullie allemaal dingen vragen. Hopelijk kan dat, nu ik namens het Netwerk-bestuur de activiteitencommissie leid.