Martijn Hillenius

Martijn Hillenius is cabaretier, acteur en scenarist. Hij tourt nu door het land met zijn derde solo-cabaretprogramma ‘De man in bonus’. Als acteur speelde hij onder andere in de film Aanmodderfakker. Als scenarist is hij vast verbonden aan Het Klokhuis en radioprogramma Spijkers met Koppen. Daarnaast schreef hij twee NTR Kort’jes Vingers (2013) en Gips (2015). Meest recent schreef hij het scenario van Fissa, zijn eerste lange speelfilm, die nu in de bioscoop draait.

Schrijft u momenteel aan iets?
 
Ik schrijf eigenlijk iedere dag. Ik ben nu bezig met een aantal speelfilmplannen, maar ik geloof niet dat het op prijs wordt gesteld als ik daar allerlei dingen over ga vertellen. Dus daar zal ik dan maar enige discretie in betrachten. Verder ben ik met een sketchesserie bezig voor 3LAB. En ik schrijf dus wekelijks voor Het Klokhuis en Spijkers met Koppen.
 
Is schrijven uw hoofdberoep?
 
Ja. Ik leef van het schrijven.
 
Wordt u gelukkig van schrijven?
 
Ja. Maar ik denk dat iedereen die scheppend werk doet de worsteling kent. Het is soms best moeilijk, zwaar en allenig. Ik moet me er altijd toe zetten om aan het werk te gaan. En er zijn dagen dat er maar nauwelijks iets uit je poten komt. En dan heb je wel de hele dag in je eentje achter je laptop gezeten. Dan ben je aan het eind van zo’n dag nog boos op jezelf ook… Enfin. Je kent het wel. Maar ik moet niet zeuren, want het is natuurlijk fantastisch (in de dubbele zin van het woord) om met het verzinnen en vertellen van verhalen je brood te verdienen.
 
Voor welke film bent u onlangs naar de bioscoop gegaan?
 
De nieuwe Tarantino. Ik ben niet perse een adept. Maar ik wilde hem toch wel erg graag even zien.
 
Wat is het laatste toneelstuk dat u heeft gezien?
 
Pfoeh… Ernstig… Telt cabaret ook? Dan de voorstelling ‘Het failliet van de moderne tijd’ van Tim Fransen. Een aanrader. Ik was ook bij ‘Onder de groene hemel’ met de liedjes van Boudewijn de Groot. Maar dat was een musical. Echt toneel moet ‘Een goed nest’ zijn geweest met Anneke Blok en Henriëtte Tol.
 
Weet u wat er momenteel aan Nederlands drama op televisie is te zien?
 
Ja. Ik weet door de bank genomen wel zo’n beetje wat er speelt. Maar ik ben niet echt een televisiekijker. Vervelende kokette zin is dat. Maar het is nu eenmaal zo.
 
Heeft u behalve schrijven nog andere bronnen van inkomsten?
 
Ja. Acteren en spelen met mijn cabaretprogramma. En ik heb nog een zanggroep, Stanley en de Menzo’s, waarmee ik af en toe een optreden heb. Maar dat zie ik niet als een serieuze bron van inkomsten. Dat is meer voor de mazzel. Erbij.
 
Welke film had u willen schrijven?
 
Een film als American Beauty had ik wel graag willen schrijven. Ik hou van films die op het snijvlak van commercie en kunst liggen. Daar vind ik American Beauty een goed voorbeeld van. Voor wie weinig zin heeft in gefilosofeer is het gewoon een zeer geestige film. Maar de film eindigt met de mooiste beschrijving van geluk die ik ken. In die zin vind ik het ook echt kunst.
 
Wat is uw sterkste punt als schrijver?
 
Ik denk dat ik goed beelden kan neerzetten en redelijk to the point een sfeer kan schetsen, waardoor je bij het lezen van mijn scripts de dingen vrij snel voor je ziet. En ik denk dat ik, mede door mijn achtergrond en opleiding als acteur, goed ben in dialogen. Ik heb een aardig gevoel voor wat ‘bekt’ en wat niet.
 
Wat moet u als schrijver nog leren?
 
Ik kan in alle opzichten nog veel beter worden. Maar het opbouwen en uitdokteren van een virtuoos plot over negentig minuten vind ik het aller moeilijkst. Daar moet ik nog echt veel en lang aan werken. Het gaat bij mij pas vanzelf als de karakters gaan praten. En daar moet eerst iedere keer die puzzel voor gelegd worden.
 
Van wie heeft u het vak geleerd?
 
Ik beschouw mezelf als een autodidact. Maar mijn redacteuren bij Het Klokhuis ben ik erg dankbaar: Jurrian van Dongen en Niek Barendsen. Ik heb bij hen enorm veel vlieguren kunnen maken. En ik vind ze bijna altijd feilloos in hun feedback.
 
Aan wie moet de Martijn Hillenius schrijfbokaal worden uitgereikt?
 
Dan toch maar aan Alan Ball. Voor de laatste vijftien zinnen van American Beauty.
 
Wilt u nog iets kwijt?
 
Ik vond het leuk om deze vragen te beantwoorden
 
Foto: Jara Lucieer